به گزارش تحریریه، تارنمای شبکه «المیادین» لبنان در گزارش خود با عنوان «سرمایه گذاری کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس در انتخابات لبنان» نوشت، برخی کشورهای منطقه برای گسترش نفوذ خود در منطقه تلاش می کنند. مسائل فرهنگی، دینی و تاریخی در این زمینه نقش مهمی دارند.

با توجه به مهم بودن عوامل فرهنگی و دینی در روابط عربستان با مردم لبنان به ویژه اهل تسنن این کشور، عربستان توانسته است نفوذ خود را پس از جنگ داخلی لبنان در این کشور تقویت کند. زیرا «رفیق الحریری» رئیس جمهوری سابق لبنان از منافع ریاض در لبنان حمایت می کرد و به این منافع رنگ و بوی مردمی داده بود. اما روابط عربستان و لبنان در دهه اخیر به دلیل چند عامل از جمله جنگ افروزی سعودی ها در سوریه و یمن و موضع مخالف مردم لبنان با سیاست سعودی، تیره شده است.

در این دوره پس از چندین بحران از جمله بازدشت «سعدالدین الحریری» در عربستان در سال 2017 و همچنین بحران آفرینی سعودی ها پس از اظهارات «جورج قرداحی» وزیر اطلاع رسانی لبنان علیه عربستان درباره جنگ یمن، نفوذ عربستان در لبنان کاهش یافته است. 

تارنمای المیادین نوشت، اکنون عربستان بار دیگر تلاش می کنند با حمایت مالی و سیاسی از جریان «القوات اللبنانیة» (نیروهای لبنانی) وابسته به «سمیر جعجع» بار دیگر نفوذ خود را در لبنان به دست آورد. عربستان سعی دارد با پشتیبانی از این جریان در روند نتایج انتخابات پارلمانی لبنان تاثیر بگذارد تا اکثریت به نفع این جریان و به زیان حزب الله باشد.

اما مشکل آن است که سرمایه گذاری عربستان در حمایت از جریان نیروهای لبنانی برای کسب نفوذ دوباره سعودی ها در لبنان با اشتباهاتی روبرو است که سبب شکست آن در رسیدن به اهداف خواهد شد. جریان نیروهای لبنانی تنها طرفی است که وعده مقابله نظامی با جریان حزب الله را داده است. این در حالی است که دیگر جریان ها می دانند که قدرت مقابله با این جریان را ندارند پس آنها وعده ای را نمی دهند که نتوانند آن را اجرایی سازند؛ این یکی از اشتباهات در رویکرد عربستان نسبت به لبنان است.

عربستانی ها از اینکه جریان «المستقبل» ماموریت مقابله با حزب الله را بر عهده نمی گیرد، ناخرسند هستند. این در حالی است که ناتوانی جریان المستقبل به رهبری «فواد السنیوره» نخست وزیر اسبق لبنان برای مقابله با حزب الله به اثبات رسیده است. جریان المستقبل در سال 2005 با رهبری فواد سینیوره وعده خلع سلاح مقاومت را داده بود اما در این زمینه شکست خورد و اکنون این جریان دیگر وعده ای را نمی دهد که نتواند آن را عملیاتی کند؛ زیرا می داند این تلاش به جنگ داخلی میان اهل تسنن و شیعیان لبنان منجر می شود و زیان همه طرف ها را به دنبال دارد.

از اشتباهات دیگر در رویکرد عربستان هم آن است که این کشور نمی داند تلاش ها برای انتصاب رهبران اهل تسنن در این کشور از سوی بیشتر اهل تسنن هم مورد پذیرش قرار نمی گیرد. حتی بیشتر هوداران جریان المستقبل هم این رویکرد را دارند که جریان نیروهای لبنانی در مناطق سنی نشین لبنان بیشتر از آنکه مخالف جریان هشتم مارس در قالب حزب الله باشد علیه الحریری عمل می کند.

با توجه به مسائل فوق می توان گفت سرمایه گذاری عربستان سعودی و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس بر روی جریان نیروهای لبنانی با هدف تغییر فضای سیاسی در لبنان نتیجه ای به دنبال نخواهد داشت و نمی توان این جریان را به عنوان یک جریان ملی گرا و فرامذهبی معرفی کرد. در این چارچوب ریاض نمی تواند سمیر جعجع رهبر این جریان را به عنوان یک نخست وزیر در لبنان جا بزند.

پایان/